SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Mińsku Mazowieckim

148178

Książka

W koszyku

oceń

(Biblioteka Poetycka Wydawnictwa a5 ; t. 114)

Autor

Glück Louise (1943- ) Dąbrowska Krystyna (1979- ) Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Poezja

Przynależność kulturowa

Literatura amerykańska

Gatunek

Wiersze

Louise Gluck nie jest poetką, która myśli w kategoriach jednego, odrębnego wiersza, istniejącego niezależnie od innych - ona przeważnie komponuje cykle poetyckie, w których pojedyncze wiersze dopełniają się jak kamyki w mozaice. Wiersze w „Araracie" mają narracyjną ciągłość, układają się w opowieść o rodzinie – mówi o prezentowanym tomie Krystyna Dąbrowska. Choć „Ararat” nie jest pierwszym spotkaniem polskiego czytelnika z twórczością amerykańskiej noblistki ( na język polski poezję Louise Glück przekładała m.in. Julia Hartwig – trzy wiersze znalazły się w tomie pt. „Dzikie brzoskwinie. Antologia poetek amerykańskich ), jest to spotkanie wyczekiwane, pozwalające lepiej poznać i docenić tę poezję. [https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4975329/ararat]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-1 (1 egz.)

Strefa uwag:

Tytuł oryginału: Ararat, 1990

Recenzje:

Recenzja otrzymała nagrodę jako recenzja roku 2022 w konkursie Instytutu Książki „Klubowicze do klawiatur”.
Poezja to głos serca. Poezja to krzyk duszy. Pozwala porządkować fakty, ale przede wszystkim uczucia i emocje. Wyzwala, oczyszcza. Jej moc terapeutyczna jest niepodważalna. Ta funkcja odgrywa wielką rolę w twórczości amerykańskiej poetki Louise Glück. Pięknie i mądrze pisze ona o ludzkiej duszy czy o potrzebach umysłu i serca człowieka. (...) Czerpie z własnego przede wszystkim życia. A czytelnik odnajduje w jej poezji własne myśli, refleksje, uczucia, emocje.
W 2020 roku Louise Glück otrzymała Literacką Nagrodę Nobla „za swój niepowtarzalny poetycki głos, który surowym pięknem czyni indywidualną egzystencję uniwersalną”. Ta autorka, przez wielu uważana za jedną z najbardziej utalentowanych współczesnych poetek w Ameryce, opublikowała kilkanaście tomików wierszy. Jednym z nich jest „Ararat”, wydany w 1990 roku zbiór 32 utworów stanowiących całość tematyczną.
„Ararat” to wiersze o nieuchronności śmierci i darze miłości, utwory o radzeniu sobie z żałobą, o trudzie dostosowania się do rzeczywistości po traumatycznych przeżyciach i ich wpływie na los jednostki, o trudnych relacjach córki z ojcem, o konfliktach między córką i matką, matką i synem, wreszcie o napiętych stosunkach pomiędzy siostrami. Są to więc wiersze o cierpieniu, bólu, zwątpieniu, rozpaczy, wewnętrznym rozdarciu, ale trochę także o nadziei, którą niesie miłość. Już niejako w „pieśni na wejście” („Parodos”) jej bohaterka stwierdza jednoznacznie, że zarówno narodziny, jak i śmierć „to dowody mrocznej / natury, nie / tajemnice -”, godząc się tym samym z porządkiem świata i jego prawami. W utworze kończącym cykl („Pierwsze wspomnienie”) podkreśla ona: „od początku czasu, / w dzieciństwie, myślałam, / że ból znaczy: / jestem niekochana. / A znaczył, że ja kocham”, uświadamia więc sobie znaczenie i potęgę miłości. (...) Najwięcej optymizmu niesie motto całego tomiku, głęboka myśl Platona pięknie przetłumaczona przez Krystynę Dąbrowską, tłumaczkę wszystkich wierszy tworzących zbiór „Ararat”: „…pierwotnie natura ludzka była jednią i byliśmy całością, a pragnienie i dążenie do tej całości nazywamy miłością”. Wiersze Louise Glück mówią o dążeniu człowieka do bycia całością poprzez poszukiwanie własnego miejsca w przestrzeni fizycznej i psychicznej i w tym sensie utwory te stają się uniwersalne, ponadczasowe, ważne dla każdego człowieka, bo w jakimś stopniu go definiujące.
Gabriela Kansik, (DKK, Oleska Biblioteka Publiczna) Cała recenzja na stronie OBP (bibliotekaolesno.pl/louisegluckararat) [link]